BEZOEK AAN PAPENDRECHT, MUSEUM STICHTING DORPSBEHOUD

door Will van Velsen

De uitnodiging voor een bezoek aan het Papendrechts museum was aan al onze leden toegezonden. Misschien was het maar goed dat niet iedereen daaraan gehoor heeft gegeven, want het museum is klein, het is zoals we noemen: klein, maar fijn. Op zaterdag 26 augustus vertrok een achttiental mensen met gewone en elektrische fietsen vanaf het verzamelpunt bij Orion. Ria de Grauw was als reisleidster zeer nauwgezet en hield met argusogen in de gaten of de groep bijeenbleef. Ze leidde ons door diverse kleine straatjes in Dordrecht tot aan de veerboot naar Papendrecht. Daar voegden zich nog enige personen bij de groep, zodat een ploeg van twintig mensen bij het museum aan de Veerdam aankwam. Daar werden we met koffie en thee verwelkomd en, omdat het voortreffelijk weer was, konden we onze drank buiten nuttigen. Allereerst hield een vrijwilliger een inleidend woord over het gebouw zelf, dat aanvankelijk een marechausseekazerne was, maar daarna politiebureau werd, eerst voor de rijkspolitie daarna voor de gemeentepolitie. Het gebouw stond op de nominatie om te worden gesloopt, maar gelukkig is dat voorkomen. Sinds 1987 is dit gebouw eigendom van stichting "Dorpsbehoud” en kon er een museum in worden gevestigd. De gastheer vertelde iets over alles wat er te zien is en vroeg daarbij aandacht voor twee schilderijen over de watersnood die ook in Papendrecht heeft gewoed, zij het minder schadelijk dan elders. Toch zijn er in die tijd twee mensen verdronken, een volwassene en een kind.

 Afbeelding invoegen

Daarna gingen we het gebouw binnen en bekeken de verschillende kamers. Vier vrijwilligers zorgden ervoor dat we antwoord kregen op al onze vragen. We kunnen een bezoek aan dit museum aan iedereen aanraden. Allereerst is er aandacht voor de Lancaster-bommenwerper met de naam "Popeye” die in de oorlog in de buurt van Papendrecht is neergestort, na aangeschoten te zijn door de Duitsers. Alle zeven bemanningsleden vonden de dood. Onderdelen van het vliegtuig zijn in het museum te bekijken. Ook is er een torenuurwerk te bezichtigen met al zijn radertjes. Er is een gevangeniscel in het gebouw, nog uit de tijd dat het dienst deed als politiebureau en ondeugende kinderen er een poosje werden opgesloten om hun gewenst gedrag bij te brengen. In de cel is een plee te vinden en als versiering hangen er oude wapenen aan de muur, zoals wapenstokken en een zweep. Voor ouderen was de nostalgische keuken uit de jaren vijftig een teken van herkenning, van het oliestel tot aan het zand-zeep-sodarekje aan de wand, de ijzeren strijkbouten op het fornuis en de mangel erachter. Er was een mooie tentoonstelling over schilderijen van oude woningen in het dorp te zien met de titel "Verstild Papendrecht”. De stichting is heel actief en blijft enthousiast, ondanks dat de gemeente Papendrecht geen enkele subsidie verstrekt en ze dus afhankelijk zijn van giften. Toen er een nieuwe eigenaar werd gezocht voor de muziektent aan de Eilandstraat, werd "Dorpsbehoud” voor een euro eigenaar van het gebouw. De vereniging kreeg de lusten, maar ook de lasten, want het onderhoud was voor haar. We hebben de muziektent bekeken en vonden dat het keurig was opgeschilderd. De terugweg op de fiets was weer heel interessant, omdat Ria ons leidde langs lang vergeten wegen, onder meer langs de weg die we vroeger namen als we met de pont gingen. Af en toe moesten we klunen, maar ook dat riek naar jeugdsentiment. Het was een welbestede middag voor allemaal.